در ژوئن 2003 ، احمد نادعلیان پروژه River River خود را به صورت چیدمان ویدئویی را در پنجاهمین دوسالانه ونیز ارائه کرد. در این چسدمان ویدئویی ، نادعلیان ، با رویا پردازی ، بهشت گمشده اش را بازسازی می کند. تصاویر ماهی های حک شده بر روی سنگ های رودخانه ای که دیگر ماهی ندارد.
برای او ماهی نماد مبارزه انسان برای بقا و روح سرگردان او در جستجوی خوشبختی است. این ماهی در حال حاضر به فسیلی تبدیل شده است که به دنبال جاودانی شدن است. تناقض در این اثر این است که این بهشت شخصی است و یک خیال است. این بهشت گمشده با فناوری امروز ویران شده است. نادعلیان از فناوری مدرن کمک می گیرد و از طریق ایجاد یک رودخانه مجازی در اینترنت ، سعی می کند خاطره بهشت گمشده را زنده نگه دارد.
