پس از چند ماه اثر دوچرخه صلح خلیج فارس در کره جنوبی در مجلدی منتشر شد. انتشار آن بهانه ای بود تا گزارش کاملی از سفر کره جنوبی بنویسم.
بهار 1389 نامه از مرکز و موزه آرکو در شهر سئول کره جنوبی دریافت کردم که در آن برای شرکت در یک نمایشگاه هنر محیطی دعوت شدم.
این نمایشگاه به همزمان با نشست سران بیست کشور قدرتمند اقتصادی جهان (G20) “جی بیست” بیست پیش بینی شده بود. یکی از محورهای بحث سران محیط پایدار بود به همین دلیل همزمان با نشست آنان نمایشگاه هنر محیطی ترتیب داده شده بود. اگر چه کشور من ایران عضو این کشورها نیست اما این افتخار نصیب من شد که به عنوان یکی از ده هنرمندی باشم که برای این نماسشگاه از گوشه و کنار جهان دعوت شده بودند.
این نمایشگاه این قابلیت را داشت که مخاطرات زیست محیطی و تهدید هایی را که در جهان امروز وجود دارد را به سیاستمداران یادآور شود.
در روز دوشنبه دهم آبان راهی سئول شدم. در مسیر یکی از شرغی ترین نقطه جهان رودخانه ها را رصد می کردم.
در یک روز پائیزی به شهر سئول رسیدم
اولین کسی که به استقبال من آمد و ملاقات داشتم خانم یونگشی لیم بودند. در طول شش ماه بیش از یکصد نامه الکترونیکی رد و بدل شد که مقدمات نمایشگاه و چگونگی نمایش و چیدمان آثار من مشخص شود و بلاخره من به مرکز و موزه آرکو رسیدم.
موزه مرکز آرکو میزبان این هنرمندان می باشد معمولا برگزار کننده نمایشگاه های رسمی کشور کره در قلمروی هنر معاصر می باشند.
بعد از آن آفای “کیم چان دونگ” مدیر مرکز آرکو و خانم “سی ون او” که نمایشگاه گردان و انتخابگر هنرمندان بودند ملاقات داشتم.
در مرکز آرکو خانمی به نام ژاکی لیم خودش را به من معرفی کرد و گفت در ضمن تحقیقات هنر محیطی او کارهای من را شناسائی و برای نمایشگاه معرفی کرده است.
سانگ ونگ پارک که از دوستان ژاکی بود و یک خانم دانشجوی هنر که از شاگردان خانم “سی ون او” بودند من را در مناطق طبیعی همراهی کردند و این امکان فراهم شد که بتوانم در طبیعت کار کنم.
در اولین نامه دعوت که برایم ارسال شده مسئولین و انتخابگران نمایشگاه توجه خاصی به دوچرخه “رویای صلح در خلیج فارس” داشتند و تمایل داشتند که این اثر در نمایشگاه آنان به نمایش در آید و پیام صلح دوستانه آن در آن نقطه جهان دیده شود. من نیز از این پیشنهاد استقبال کردم.
پس از چند روزی عکس ها چاپ شدند و به میزان زیادی ماسه به محل نمایشگاه حمل شد.
اثر “رویای صلح در خلیج فارس” با استفاده از یک دوچرخه در بهمن ماه سال 87 در جزیره هرمز ارائه شد. چرخ های این دوچرخه با استفاده از چند لاستیک کهنه دوچرخه طراحی و ساخته شده است. یک لاستیک کهنه دوچرخه که پس از استفاده مکرر صاف و بدون عاج بوده به صورت حروف بریده شده و حروف برجسته بر روی دو لاستیک دیگر نیز که فاقد عاج میباشند به صورت وارونه چسبانیده شدند. چنانچه ما سوار بر این دوچرخه در ساحل ماسه ای رکاب بزنیم خط نوشته هایی به صورت صحیح بر ماسه های ساحل نوشته خواهد شد. بنابراین با رکاب زدن در ساحل اثر هنری شکل می گیرد.
بر روی چرخ های دو چرخه علاوه بر “رویای صلح در خلیج فارس” جملات کوتاهی همچون “جنگ نه” ، “دوستی ملل”، “محیط پاک” و آدرس سایت آثار محیطی نادعلیان “WWW.RIVERART.NET” نیز دیده می شود. تمامی نوشته ها به زبان انگلیسی بوده و هدف از انتخاب این زبان وسعت کاربرد آن در جهان می باشد.
در بهمن ماه سال 87 در جزیره هرمز هر روز با استفاده از دوچرخه صلح رکاب می زدم و میزان تقریبی مسافت طی شده در روزهایی که آنجا بودم بیش از 1400 کیلومتر بود. این مسافت به صورت نمادین مرتبط با میزان تقریبی ساحل خلیج فارس میباشد که از خرمشهر تا بندر عباس وسعت دارد. قصد من ترویج فرهنگ صلح و صیانت از حریم جغرافیایی و فرهنگی کشورم ایران میباشد. هنر انسانی ترین راه برای ترویج فرهنگ صلح میباشد. در سال 2009 یکی از آثار ماسه چاپی من با درج نام خلیج فارس در تقویم دیواری هنر محیطی امریکا منتشر شد و علاوه بر تثبیت این هنر در مقیاسی جهانی خواست مردم ایران منتشر شد.
تا کنون هنرمندانی همچون اریک انگستورم و ارانا داویز از آمریکا طی نامه هایی اجازه گرفتند که از طرح این دوچرخه استفاده نمایند.
این اثر در ادامه روند مجموعه مهر های استوانه ای که از سال 85 ساختم و بر روی ماسه ها چاپ کردم شکل گرفت.
برای نمایشگاه کره جنوبی علاوه دوچرخه صلح که به صورت مجموعه عکس و چیدمان دوچرخه ارائه شد.
نمایشگاه هنر محیطی (Greening Green) روز سه شنبه نهم نوامبر با حضور استادان ، مسئولین فرهنگی و هنرمندان کره ای در شهر سئول کره جنوبی افتتاح شد. این نمایشگاه تا 28 نوامبر ادامه داشت.
اجرای دوچرخه صلح در هرمز عکس از سیف اله صمدیان
مجموع عکسها از دوچرخه خلیج فارس دوازده عدد بودند و یکی از عکس ها را آقای صیف اله صمدیان تهیه کرده است.
علاوه بر عکسهای دوچرخه صلح در خلیج فارس دو چرخ لاستیکی دیگر نیز آماده شد و در روزهای نمایش با رکاب زدن در محیط نمایشگاه خط نوشه های جدید بر روی ماسه ها که در فضای نمایشگاه پراکنده شده اند نیز چاپ شدند. بر روی چرخ های این دوچرخه نیز خط نوشته هایی برای مخالفت با جنگ و ترور و بمب بر روی آن نصب شده اند. بر چرخ دیگر نوشته هایی وجود دارد که بر محیط پاک تاکید شده است و آدرس سایت www.riverart.net نیز درج شده است.
در روز پس از افتتاحیه در نشستی آثار محیطی من مرور شدند و پس از جلسه پرسش و پاسخ خاتمه یافت.
در نشست خبری که با حضور خبرنگاران مختلف شبکه های خبری برگزار شد انگیزه ساخت این دوچرخه را اینگونه عنوان کردم.
بیش از سه دهه است که مردم ایران و کشورهای همجوار از فجایع جنگ رنج می برند. جنگ و ترور حالا یک تهدید جهانی است و در هر جای جهان امکان آن وجود دارد. به عنوان هنرمندی که به مسائل محیطی توجه دارم تدوام این شرایط نه تنها به محیط بلکه پیوند فرهنگ ها را مخدوش می نماید.
تصاویر اجرای دوچرخه بازتاب خوبی در رسانه ها و مجلات هنری کره جنوبی داشت.
تصاویر چاپ شده دوچرخه در نمایشگاه
چیدمان دوچرخه صلح
دو مهر سنگی جدید بزرگ و یک مهر پلاستیکی بازیافت شده نیز در نمایشگاه ارائه شده است.
چیدمان ماهی های من در نمایشگاه
اثر دیگر من در نمایشگاه هنر محیطی کره جنوبی چیدمان ویدئوئی “مرگ ماهی ها” که ویژگی تعاملی دارد و مخاطب می تواند قسمتهای مختلف ویدئو را آنطوری که دوست دارد ببیند. این اثر ویدئویی از تخریب آثار من در روستای پلور تهیه شده است و متاسفاه در سال 1389 علاوه بر آثارم قلعه تاریخی به منظور ساخت کارخانه آب معدنی ویران شد و میراث فرهنگی مازندران هیچ اعتنائی نداشت. امیدوارم که این صدا روزی شنیده شود و مسئولانی که وانمود می کنند خواب هستند این تدبیر را داشته باشند که گذشت زمان بیشتر و بیشتر بی توجهی آنها را آشکار می کند.
برای این نمایشگاه که در موزه مرکز آرکو برگزار خواهد شد ده هنرمند از کشورهای ژاپن، امریکا، آلمان ، چین، انگلستان، آرژانتین ، هلند، هند و دو هنرمند از کره جنوبی دعوت شده اند.
یکی از هنرمندان شرکت کننده آمریکائی با استفاده از ضایعات دیواره های نمایشگاه قبلی آرکو چیدمانی را ارائه داد
از هنرمندان شرکت کننده در نمایشگاه اغلب در غذاخوری های سنتی پذیرائی می شد
روش سنتی غذا خوردن در گوشه کنار دنیا معرف فرهنگ آنجاست
در روش سنتی ایران نحوه غذا خوردن به این صورت بود که جمع از یک سینی مرکزی غذا می خوردند.
در خاور دور ظروف کوچکی پراکند هستند و جمع می توانند از آنها غذا بردارند
اما امروزه در غذا خوردن ما بشقابمان را محاصره و آن را متعلق به خودمان می دانیم
به همین روش خانه هایی که در گذشته برای یک خانواده به صورت مشترک استفاده می شد، امروزه تبدیل به سلول های انفرادی شده اند. به نظر می رسد فردگرائی چه در غذاخوردن، محل سکونت و البته هنر مورد توجه است.
در مدت زمانی که در سئول بودم ماهی های زیادی را نقش زدم و در جویبارهای حاشیه خیابان رها کردم.
رودخانه هان از وسط شهر سئول عبور می کند. در این مکان تعدادی از سنگ های بزرگ را رها کردم ساختم.
یک روز یکی از دانشجویان “سی ون او” من را همراهی و در جنگل های اطراف سئول آثاری را در طبیعت ارائه دادم
این دانشجو از من عکاسی کرد
پیوند صخره های مجزا بواسطه یک نقش الهه تجربه جدیدی بود.
آن روز با این دانشجو در یک غذاخوری سنتی ناهار خوردیم
در یکی از روزها بر روی چهره دانشجویان کار کردم.
در یکی از روزهای اقای
Sang-Gweon Park
من را همراهی کردند و به سواحل دریا رفتیم
در آنجا بر روی صخره ها کار کردم
آلودگی در همه جای جهان هست و هنر محیطی ضرورتی جهانی است.
قصد من فقط توسعه قلمرو فرهنگی ماهی های ایرانیم بود
به هر سرزمینی که قدم می گذارم با پاهایم سنگ هایش را لمس می کنم.
نقش پا ها گواهی می دهند که من آنجا حضور داشته ام
در بازگشت دوباره دماوند را دیدم جایی که در بدویت کودکی من ماهی ها در جویبارهایش متولد شدند.