گاهی مجسمه هایم (الهه آب) را در محیط رودخانه ها چیدمان می کنم. آب به همه ی مخلوقات و موجودات جهان جان می بخشد. در ایران باستان این باور وجود داشت که الهه ی آب «آناهیتا» همه ی آب های روی زمین و شیر مادران را تطهیر می کند. پی بردن این نکته اهمیت دارد که با توجه به پیشینه این آثار، مفهوم مورد نظرم آثارم در زمان حال، در بستری متفاوت ارائه می دهم که توجیهات و دستاوردهای گوناگونی را دارا می باشد.
علاوه بر اساطیر ایران، داستان های ملهم از ادبیات ایرانی نیز در انتخاب مضامین کارهای من تاثیر دارند. در ادبیات و نقاشی ایرانی، صحنه ی مشهوری وجود دارد. این صحنه، بر اساس داستان نظامی، نشان دهنده زمانی است که شیرین آبتنی می کند و خسرو او را می بیند. بر این باور هستم که این موضوع، رویایی بود که فرهاد داشت تا شیرین را ببیند. آیا مکانی وجود دارد که با معشوقمان دیدار نمائیم؟
