در سال 1386  همزمان با جشنواره هنر محیطی که در جزیره هرمز برگزار شد اثر مهرهای رد پای آهو ها را اجرا کردم.  در فاصله بهمن سال 1385 تا دیماه 1386 از سه آهویی که جزیره هرمز به دلایل مختلفی جان دادند، عکاسی کردم.

مردم جزیره هرمز معتقدند زمانیکه آهو تشته میشود به ساحل در یا می آید و آبی که در داخل رد پایش جمع میشود شیرین میشود و از آب مینوشد و سیراب میشود.  اما در چند سال گذشته  آهو های زیادی در این جزیره از تشنگی مرده اند.  از روی ابعاد شاخ این آهو میتوان پی برد که آهو بسیار جوان بوده است.

در یکی از روزها صبح زود در ساحل دریا بواسطه رد پاها  متوجه شدم آهویی به ساحل در یا آمده بود.  نقش سم آهو  الهام بخش بود و حجم آن را با سنگ های نرم جزیره هرمز ساختم و بر ماسه ها نقش زدم.   

رد پای آهو  را به طرف محل استقرار هنرمندان هدایت کنم.  زمانیکه هنرمندان در گشت و گذار ساحل متوجه رد پای  آهو ها شدند بسیار خوشحال و هیجان زده بودند که آهویی به نزدیکی محل استقرار آنها آمده است.  اما آن آهو من بودم.